Τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη οικονομία αντικατοπτρίζουν χρόνια συμπυκνωμένα προβλήματα της κοινωνίας μας καθώς (κυρίως) αποφάσεις των «ισχυρών» του κόσμου.
Εάν αναλύσουμε την σημερινή κατάσταση στον κόσμο θα βρούμε την έλλειψη εμπιστοσύνης όχι μόνο στην οικονομία. Σε προηγούμενες δεκαετίες οι ΗΠΑ βοηθούσαν τους «κακούς» τώρα αδιάλλακτους Μουσουλμάνους Ταλιμπάν, παράλληλα βοηθούσαν τους αδιάλλακτους του Ισραήλ. Έδιναν χρήματα και όπλα σε Αραβικές χώρες που σήμερα έχουν καταλειφθεί ή είναι στόχος για να καταλειφθούν, προωθούσαν τις διδασκαλίες των Μουσουλμάνων που μιλούσαν για Ιερό Πόλεμο ενάντια στους κατακτητές κάτι που κατάφεραν να ριζώσουν στο μυαλό και τις καρδίες των Μουσουλμάνων. Βέβαια δεν κατάφεραν να συμφιλιώσουν τους Μουσουλμάνους με τους αιώνιους εχθρούς τους Ισραηλινούς, έσπειραν το μίσος τόσα χρόνια χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες που θα υπάρξουν για ολόκληρο τον κόσμο, σιγά-σιγά δημιουργούν ολόκληρα έθνη φονιάδων που δεν θα σταματήσουν μόνο στην αλληλοσφαγή τους αλλά θα στραφούν και εναντίων αυτών που τα προκάλεσαν.
Αυτή τη στιγμή ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός και τρόπος ζωής κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε, όχι μόνο από τους Μουσουλμάνους αλλά κι από τους Κινέζους που αναπτύσσονται συνεχώς αν και κανένας δεν γνωρίζει πότε θα «απομονωθούν» παρασύροντας την οικονομία που έχει επενδύσει πάρα πολλά στις «αναδυόμενες» αγορές βυθίζοντας τον κόσμο σε μια αυξανόμενη αμφιβολία για το μέλλον. Στον κόσμο που έρχεται κανείς δεν είναι βέβαιος για το μέλλον, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν, όλοι συνηθίζουν στην εφήμερη ζωή, την αγωνία της ανεργίας…
Όλη αυτή η αβεβαιότητα φέρνει την οργή του λαού η οποία προκαλεί την βία και στην Ευρώπη. Τα αποτελέσματα δεν έχουν ακόμη φανεί, ο κόσμος παρακολουθεί μουδιασμένος ελπίζοντας σε μια έξοδο από την «κρίση» που δεν είναι μόνο οικονομική γι αυτό και δεν θα λυθεί μόνο με την δήθεν ανάκαμψη της οικονομίας. Το πρόβλημα είναι ότι οι κοινωνικές δομές έχουν διαβρωθεί, έχουμε πάψει να είμαστε τα Έθνη που υπήρχαν 50 χρόνια πριν, οι θρησκείες δεν ασκούν την ίδια επιρροή όπως παλιά, οικογένεια δεν νοείται στον σημερινό «μοντέρνο» κόσμο. Ακόμα κι αν κάποιος πιστεύει ότι τα παραπάνω, που πάντα αποτελούσαν τα κύρια συστατικά της κοινωνίας, δεν έχουν πια σημασία το πρόβλημα παραμένει γιατί δεν έχουν αντικατασταθεί από κάτι εξίσου σημαντικό.
Οι Αναρχικοί χαίρονται για την κατάσταση πιστεύοντας ότι θα καταφέρουν να δημιουργήσουν το χάος που επιδιώκουν μη γνωρίζοντας ιστορία και την ανθρώπινη φύση; Ακόμα και όταν επεβλήθη η Δημοκρατία στην Γαλλία μετά από όλο το αίμα που χύθηκε η «εξουσία» δεν έμεινε στα χέρια του λαού παρά μόνο για μερικούς μήνες. Το ίδιο έγινε και με την επανάσταση των Κομουνιστών στη Ρωσία… Έως πότε θα γίνονται τα ίδια μέχρι να καταλάβουν όλοι ότι θα συνεχίσουν να γίνονται με τον ίδιο τρόπο;
Πολλά πρέπει να αλλάξουν πολλά για να επαλειφθεί η έλλειψη εμπιστοσύνης πολλά αλλά αναγκαία, αλλά δεν είναι αυτά που προωθούν οι μεγάλοι ηγέτες του κόσμου, περισσότερα χρήματα να τα διαχειριστούν οι ίδιοι που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο…
Με την ευκαιρία της εορτής της ανάστασης ας ελπίσουμε ότι θα αναστηθεί ένα μικρό κομμάτι του Ελληνικού Πνεύματος ώστε να ελπίζουμε και στην δική μας «ανάσταση»
